155 να ΄ναι οι ώρες τους!

Με εκατοντάδες τραυματισμούς πολιτών και το κέντρο της Αθήνας πνιγμένο στα δακρυγόνα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέρασε από τη βουλή το μεσοπρόθεσμο σχέδιο με 155 ψήφους υπέρ. Μοναδική αρνητική ψήφος για το κυβερνών κόμμα ο Παναγιώτης Κουρουμπλής. Οι υπόλοιποι «αντάρτες» έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια και έκαναν τις γνωστές κωλοτούμπες τους αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο ξεφτιλισμένοι είναι.

Το μοναδικό καλό στο μεσοπρόθεσμο είναι πως δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ούτε καν βραχυπρόθεσμα. Βέβαια μέχρι τότε θα υπάρχει άλλη κυβέρνηση που θα έχει προκύψει με τις εκλογές της φθινοπωρινής κατάθλιψης. Μια οικουμενική επιτέλους, όπως προσπαθούν εδώ κι ένα χρόνο, που θα μας σύρει στη συνέχεια του δράματος της χρεοκοπίας…ή τουλάχιστον έτσι λέει το σενάριο

Η «δημοκρατία» νίκησε!
...περαστικά μας

ΥΓ: και για να μη ξεχνιόμαστε, υπάρχει κι ο εφαρμοστικός νόμος (εδώ με σχόλια από τα Επίκαιρα)

ΥΓ2: Στη συγκέντρωση μου έκανε εντύπωση η συμπεριφορά των μπαχαλάκηδων που πρακτικά εμπόδισαν τον κόσμο να επιστρέψει στη πλατεία καθώς δε σταματούσαν στον πετροπόλεμο σε κάθε στενό που οδηγούσε προς το Σύνταγμα. Ύποπτο, δεν είναι;

ΥΓ3: Το King George εκκενώθηκε για πρώτη φορά μετά τα Δεκεμβριανά

Η Ευρωπαϊκή λύση...

...του Economist

Κούρεμα 50% του δημόσιου χρέους και συνέχιση χρηματοδότησης με μελλοντική προοπτική τη δημοσιονομική ένωση

ένα εξαιρετικό βίντεο

μπράβο στην ψυχραιμία εκείνου που το τράβηξε και στη μουσική επιλογή εκείνου που το έφτιαξε

κι εδώ μια ωραία φωτογραφική συλλογή από τον guardian

αρχή του τέλους

Το να πέσει μια κυβέρνηση είναι ένα θέμα. Το να πέφτει με τον αλλοπρόσαλλο τρόπο που πέφτει το ΠΑΣΟΚ είναι κωμικοτραγικό. Ο ΓΑΠ είναι ξοφλημένος αλλά δε φαίνεται διατεθειμένος να φύγει εύκολα. Το ζήτημα είναι πως στη συγκεκριμένη στιγμή η πτώση της κυβέρνησης είναι πιθανό να οδηγήσει σε χρεοκοπία μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Το βασικό σενάριο για τον επόμενο μήνα περιλαμβάνει την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου σχεδίου, την είσπραξη της δόσης από την τρόικα και την πληρωμή της δόσης στους πιστωτές. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί απαιτείται η ύπαρξη κυβέρνησης. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν έχουν γίνει ακόμα εκλογές, παρά την πλήρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης αλλά και ολόκληρου του πολιτικού προσωπικού.

Οι εκλογές θα χρειαστούν τουλάχιστον ένα μήνα και η διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης άλλο τόσο. Μέχρι τότε θα πρέπει να πληρωθούν δόσεις δανείων που δεν υπάρχουν. Εκτός και αν – σύμφωνα με το σενάριο ενός ψηλόλιγνου ΜΟΔίτη –η χρεοκοπία ξεκινήσει με παύση πληρωμής μισθών και συντάξεων οπότε θα τρομοκρατήσουν και τον κόσμο.

Πάντως αυτό που θα ήθελαν είναι να ψηφιστεί πρώτα το μεσοπρόθεσμο και να αποφύγουμε την άμεση χρεοκοπία και μετά να γίνουν εκλογές ώστε να εκτονωθεί η πολιτική κρίση. Αυτό φυσικά είναι σοβαρή δημοκρατική εκτροπή αφού όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει θα βρεθεί προ τετελεσμένων και δεσμευμένη σε συγκεκριμένο και αυστηρό πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής.

Συνεπώς τα σοβαρά ερωτήματα είναι αν μπορεί να διατηρηθεί η κυβέρνηση στη θέση της και, ακόμα κι αν τα καταφέρει, αν θα ψηφιστεί εντέλει το μεσοπρόθεσμο. Το πρώτο θα εξαρτηθεί κυρίως από τους συσχετισμούς εντός του ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν ο ΓΑΠ έχει εισπράξει τη στήριξη από τους πρωτοκλασάτους υπουργούς, που προφανώς ανησυχούν για την καρέκλα τους. Το δεύτερο εξαρτάται από την ισχύ του μνημονιακού μπλοκ που διαπερνάει οριζόντια ολόκληρο το παραδοσιακό πολιτικό σκηνικό καθώς υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι για οικουμενική στα περισσότερα κόμματα. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει αυτή τη στιγμή αν μπορούν κοινοβουλευτικά να περάσουν το (πιθανώς τροποποιημένο) μεσοπρόθεσμο ή και να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε κάποια οικουμενική κυβέρνηση.

Όμως ο κρισιμότερος παράγοντας είναι η λαϊκή κινητοποίηση που έχει φτάσει σε ιστορικά πρωτόγνωρες διαστάσεις στα μεταπολιτευτικά χρονικά.

Αν καταρρεύσει η κυβέρνηση ή καταψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, από κει και πέρα όλα εξαρτώνται από τους Ευρωπαίους. Σίγουρα έχουν τρομάξει. Πολιτική αστάθεια και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία είναι σενάριο Αργεντινής με μεγάλες πιθανότητες μετάδοσης σε όλη την ευρωζώνη και κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Το χαλαρό σενάριο πάει για γρήγορη εκταμίευση μέχρι αρχές Ιουλίου, χωρίς προϋποθέσεις για μεσοπρόθεσμο, και μετά βλέπουμε την αναδιάρθρωση από Σεπτέμβρη. Το σκληρό σενάριο είναι η άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας κι ο θεός βοηθός. Αυτό ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για κάθε ενδεχόμενο, που ανεξαρτήτως μακροχρόνιου αποτελέσματος δε θα είναι ευχάριστο βραχυπρόθεσμα. Αλλά μήπως αυτό που γίνεται τώρα είναι ευχάριστο;

Μεσοπρόθεσμα είμαστε χρεοκοπημένοι

Η διακηρυγμένη πρόθεση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος που κατατέθηκε πρόσφατα στη βουλή είναι η γρήγορη μείωση του ελλείμματος αλλά και η ενίσχυση της αξιοπιστίας της δημοσιονομικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση, σκοπός ενός πενταετούς οικονομικού προγράμματος είναι να δεσμεύει τους προϋπολογισμούς κάθε έτους μη επιτρέποντας τις συγκυριακές αποκλίσεις από τους στόχους. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ευελπιστεί να δημιουργήσει θετικές προσδοκίες στις «αγορές» προβλέποντας μια εντυπωσιακή βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης. Οι προβλέψεις, όπως εμφανίζονται στο σχέδιο νόμου, έχουν ως εξής:

ΠΙΝΑΚΑΣ 1. ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, %ΑΕΠ
	2011	2012	2013	2014	2015
ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	-10,4%	-12,0%	-13,1%	-13,8%	-14,4%
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	-7,4%	-5,9%	-4,4%	-2,5%	-1,1%

Η μείωση αυτή του ελλείμματος θα υλοποιηθεί μέσα από μια σειρά δημοσιονομικών παρεμβάσεων που ανέρχονται στην ονομαστική αξία των 28,3 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 12% του ΑΕΠ (πίνακας 2). Αυτό όμως που δεν είναι εμφανές, είναι πως το συγκεκριμένο ποσό δεν ισοδυναμεί με το σωρευτικό δημοσιονομικό βάρος του μεσοπρόθεσμου σχεδίου, το εισόδημα δηλαδή που προτίθεται να αποσπάσει ο κρατικός προϋπολογισμός από την πραγματική οικονομία την επόμενη πενταετία. Το σχέδιο στηρίζεται στην άρρητη υπόθεση πως κάθε παρέμβαση θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, δηλαδή το ποσό που εισπράχθηκε ή εξοικονομήθηκε σε κάποιο έτος θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο και για όλα τα επόμενα. Για να υπολογίσουμε το σωρευτικό δημοσιονομικό βάρος πάνω στην πραγματική οικονομία πρέπει να αθροίσουμε την επίπτωση των παρεμβάσεων, δηλαδή σε κάθε έτος να συμπεριλάβουμε και τα ποσά που ξεκίνησαν να εισπράττονται ή να εξοικονομούνται κατά τα προηγούμενα έτη. Όπως μπορεί να δει κανείς στον πίνακα 2, για το σύνολο της πενταετίας 2011-2015 το ύψος της προσαρμογής φτάνει τα 90,7 δις ή 37,7% του ΑΕΠ.

Αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ισοδυναμεί σχεδόν με τη πληρωμή τόκων δημοσίου χρέους για την επόμενη πενταετία που θα φτάσει τα 97,8 δις, ή το 41% του ΑΕΠ όπως φαίνεται στον πίνακα 2. Προφανώς δεν είναι τυχαία αυτή η ισοδυναμία. Σκοπός του μεσοπρόθεσμου είναι να παράσχει ένα σενάριο αποκατάστασης της δημοσιονομικής τάξης, κάτι που ισοδυναμεί με την παροχή εγγυήσεων προς τους πιστωτές ότι θα πάρουν τα χρήματα που έχουν δανείσει. Με απλά λόγια το μεσοπρόθεσμο σχέδιο σκοπεύει μέσα στην επόμενη πενταετία να μεταβιβάσει από την πραγματική οικονομία στους πιστωτές σχεδόν 40% του ετήσιου εθνικού εισοδήματος.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2. ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΣΩΡΕΥΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΒΑΡΟΣ  ΚΑΙ ΤΟΚΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΚΑΙ %ΑΕΠ
	2011	2012	2013	2014	2015	2011-15
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	6,5	6,8	5,2	5,5	4,3	28,3
%ΑΕΠ	2,9%	3,0%	2,2%	2,2%	1,7%	12,0%
ΣΩΡΕΥΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ	6,5	13,3	18,5	24,0	28,3	90,7
%ΑΕΠ	2,9%	5,8%	7,9%	9,9%	11,2%	37,7%
ΤΟΚΟΙ (ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ)	16,0	16,9	19,5	22,0	23,4	97,8
%ΑΕΠ	7,1%	7,4%	8,3%	9,1%	9,3%	41,1%

Είναι εφικτό να πετύχει μια δημοσιονομική μεταβίβαση τέτοιας κλίμακας; Η μείζονα αβεβαιότητα είναι φυσικά πολιτική. Δύσκολα ένας σημερινός νόμος μπορεί να δεσμεύει τις μελλοντικές κυβερνήσεις στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής για την επόμενη πενταετία. Ειδικά στις συνθήκες της απόλυτης πολιτικής ρευστότητας που επικρατούν στο εσωτερικό είναι περισσότερο από προφανές πως καμιά εγγύηση δεν υπάρχει για την τήρηση του προγράμματος. Ο μοναδικός μηχανισμός πειθάρχησης προέρχεται από την τρόικα και την καταβολή των δόσεων του πακέτου διάσωσης. Όμως και σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχουν συνεχείς πολιτικές παλινωδίες, μεταβολές των σχεδιασμών και κυρίως αντικρουόμενα συμφέροντα αναφορικά με τη διαχείριση της κρίσης χρέους που αφήνουν ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα.

Υπάρχουν όμως σοβαρές αβεβαιότητες και στις καθαρά μακροοικονομικές υποθέσεις. Μια οικονομία που έχει σχεδόν παραλύσει κάτω από το βάρος του δημοσίου χρέους καλείται να επωμιστεί ένα πρόσθετο κόστος περίπου ίσο με τους τόκους που πληρώνει. Ακόμα κι αν τα οικονομικά επιτελεία του μεσοπρόθεσμου μέλλοντος αποδειχθούν απροσδόκητα συνεπή στις προβλέψεις του σχεδίου, είναι παραπάνω από σίγουρο πως μια δημοσιονομική προσαρμογή τέτοιας κλίμακας δε θα αφήσει ανεπηρέαστη την πραγματική οικονομία. Δεν είναι λογικό να μειώνει κανείς την εγχώρια ζήτηση σε τέτοιο βαθμό και να περιμένει ότι η οικονομική δραστηριότητα θα συνεχίσει να εξελίσσεται σα να μη συνέβη τίποτα. Η υπόθεση της μοναδιαίας ελαστικότητας των φορολογικών εσόδων που περιγράφει η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου, δείχνει να αγνοεί τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές και τις δευτερογενείς διαταραχές στην πραγματική οικονομία. Το σημαντικότερο ατόπημα του σχεδίου είναι η υπόθεση πως η εξέλιξη του ΑΕΠ θα παραμείνει ίδια είτε πραγματοποιηθούν οι παρεμβάσεις είτε όχι.

Η αίσθηση που αποπνέει το σχέδιο είναι πως η υλοποίησή του είναι εξαιρετικά αμφίβολη. Όμως, ο πραγματικός του στόχος δεν είναι τόσο να εφαρμοστεί μεσοπρόθεσμα όσο να ψηφιστεί βραχυπρόθεσμα. Εκεί θα εφαρμοστούν οι μισθολογικές περικοπές, η μείωση στις συντάξεις και τα εφάπαξ, η αναδρομική φορολόγηση, και άλλα «εύκολα» μέτρα ώστε να εισπράξουμε την επόμενη δόση για να πληρώσουμε την επόμενη δόση. Σε κάθε περίπτωση, το πιθανότερο είναι κάθε φορά που θα εκκρεμεί μία δόση να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία και να έχουμε κι ένα νέο μεσοπρόθεσμο σχέδιο που θα εφαρμόζεται βραχυπρόθεσμα. Προφανώς, μια τέτοια διαδικασία είναι αδιέξοδη, ή, για να παραφράσουμε τον Κέινς, μεσοπρόθεσμα είμαστε χρεοκοπημένοι.

για το μεσοπροθεσμο

Το ενδεχόμενο να έχει γίνει λάθος στις πράξεις δεν θα υπήρχε αν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είχε συνταχθεί από κάποιο σοβαρό οικονομικό επιτελείο. Στην περίπτωσή μας όμως, κατατέθηκε στη βουλή ένα σχέδιο οικονομικής πολιτικής που θα κρίνει το μέλλον της χώρας και των πολιτών χωρίς οι συντάκτες του να μπουν στον κόπο να ελέγξουν την ορθότητα των υπολογισμών τους.

Συγκεκριμένα, οι βασικές παραδοχές σχετικά με την εξέλιξη του ΑΕΠ και των συστατικών στοιχείων του είναι εσφαλμένες. Αρκεί μια πρόσθεση για να διαπιστώσει κανείς ότι το ΑΕΠ δεν ισούται με το άθροισμα των συστατικών του!

Στην πρώτη σελίδα του νομοσχεδίου βλέπει κανείς τον εν λόγω πίνακα

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΕΠ ΣΕ ΔΙΣ ΕΥΡΩ, ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΤΙΜΕΣ, ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ
	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015
C: Ιδιωτική κατανάλωση	172,6	172,7	169,1	168,8	172,5	176,3	180,2
I: Συνολικές επενδύσεις	32,2	33,9	31,5	31,3	32,1	34	36,3
G: Δημόσια κατανάλωση	49,7	41,9	37,7	36,5	36,5	36,8	37,3
X: Εξαγωγές	44,3	48,2	52,4	56,5	61,7	67,1	72,5
M: Εισαγωγές	69,5	67,7	67,1	66,5	69	73,1	76,6
ΑΕΠ (Μεσοπρόθεσμο)	235	230,2	225,4	228,4	235,5	242,9	251,9
ΑΕΠ (Αθροισμα C+I+G+X-M)	229,3	229,0	223,6	226,6	233,8	241,1	249,7

Στην τελευταία γραμμή φαίνεται το άθροισμα των συστατικών του ΑΕΠ, δηλαδή ιδιωτική συν δημόσια κατανάλωση συν συνολική επένδυση συν εξαγωγές μείον εισαγωγές. Πως προκύπτει το άθροισμα που εμφανίζει το μεσοπρόθεσμο; Η απάντηση για τα έτη 2009-10 είναι από τα στοιχεία της Eurostat, αλλά με διαφορετική σύνθεση, όπως φαίνεται στον πίνακα (με μπλε τα διαφορετικά μεγέθη).

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΕΠ ΣΕ ΔΙΣ ΕΥΡΩ, ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΤΙΜΕΣ, EUROSTAT
	2009	2010	2011	2012
C: Ιδιωτική κατανάλωση	172,6	172,8	165,9	163,2
I: Συνολικές επενδύσεις	37,8	33,5	26,2	26,9
G: Δημόσια κατανάλωση	49,7	43,4	41,4	41,9
X: Εξαγωγές	44,3	48,2	53,5	57,8
M: Εισαγωγές	69,5	67,7	64,3	63,7
ΑΕΠ	235,0	230,2	222,8	226,2

Ωστόσο, για τα επόμενα έτη δεν υπάρχει απάντηση. Ενδεχομένως να συμβεί κάποιο θαύμα που θα αυξήσει το ονομαστικό ΑΕΠ κατά μισή έως μια περίπου ποσοστιαία μονάδα από το 2011 και μετά ή κάποιο στατιστικό σφάλμα που για κάποιον ανεξήγητο λόγο υποεκτιμά συστηματικά το ΑΕΠ. Ας είμαστε όμως επιεικείς κι ας υποθέσουμε πως απλά το οικονομικό επιτελείο διαφοροποιείται από τις εκτιμήσεις της Eurostat.

Σε κάθε περίπτωση οι εσφαλμένοι υπολογισμοί υπονομεύουν μόνο την αξιοπιστία των συντακτών του προγράμματος αλλά όχι τη σταθερότητα του προγράμματος καθαυτού. Διορθώνοντας το ΑΕΠ σύμφωνα με το σωστό άθροισμα των συστατικών του ο λόγος έλλειμμα/ΑΕΠ αυξάνεται ελάχιστα.

Ας δούμε όμως έναν ουσιαστικό κίνδυνο που με χαρακτηριστική αφέλεια ξεχνάει το σχέδιο να επισημάνει, την αναποτελεσματικότητα του εισπρακτικού μηχανισμού. Το 2010 τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού αντιστοιχούσαν στο 23,6% του ΑΕΠ από 21,5% το 2009 και σύμφωνα με το σχέδιο θα αυξηθούν στο 26% το 2011 και 2012. Ας υποθέσουμε ότι το σχεδόν 24% του 2010 είναι το μέγιστο ποσοστό του ΑΕΠ που μπορεί το κράτος να εισπράξει σαν έσοδα. Κατασκευάζουμε λοιπόν τη σειρά των εσόδων για τα έτη 2011-2015 πολλαπλασιάζοντας το 24% με το ΑΕΠ του αντίστοιχου έτους. Ταυτόχρονα υποθέτουμε ότι οι υπόλοιπες προβλέψεις σχετικά με τις δαπάνες αλλά και τις αναδιαρθρώσεις σε ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΟΚΑ, κλπ. πραγματοποιούνται στο ακέραιο (κάτι εξαιρετικά αμφίβολο). Σε μια τέτοια περίπτωση ο λόγος έλλειμμα/ΑΕΠ αυξάνεται σημαντικά κατά δύο ως τρεις ποσοστιαίες μονάδες.

ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΩΣ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΕΠ
	2011	2012	2013	2014	2015
Πρόβλεψη μεσοπρόθεσμου (χωρίς παρεμβάσεις)	10,40%	12,00%	13,10%	13,80%	14,40%
Πρόβλεψη μεσοπρόθεσμου (με παρεμβάσεις)	7,40%	5,94%	4,41%	2,45%	1,15%
Διόρθωση ΑΕΠ (άθροισμα συστατικών στοιχείων)	7,46%	5,99%	4,45%	2,47%	1,16%
Κίνδυνος εισπρακτικής αδυναμίας (Έσοδα = 24% διορθωμένου ΑΕΠ)	9,67%	8,89%	7,16%	4,68%	3,16%

Μεσοπρόθεσμο

Κατατέθηκε στη βουλή το μεσοπρόθεσμο σχέδιο για την οικονομία, ή αλλιώς Μνημόνιο 2

Λογιστικά, σκοπεύουν να εξοικονομήσουν 28 δις ευρώ μέχρι το 2015,

τα μισά περίπου προέρχονται από έσοδα:
8.5 δις νέοι φόροι και εισφορές
4,5 δις από φορολογική συμμόρφωση και εισφοροδιαφυγή

τα υπόλοιπα προέρχονται από μείωση δαπανών:
4.5 δις από μείωση συντάξεων, εφάπαξ και αυστηροποίηση κριτηρίων κοινωνικών παροχών
2 δις από μισθολογικό κόστος όπως προσλήψεις με 1:10, ενιαίο μισθολόγιο, μείωση συμβασιούχων
2 δις από αναδιοργάνωση ΔΕΚΟ και καταργήσεις-συγχωνεύσεις
1.2 δις από μείωση εξοπλιστικών προγραμμάτων
1.5 δις από εξορθολογισμό των δαπανών υγείας


Με όλα αυτά το 2015 το έλλειμμα θα έχει φτάσει στο 1.4% του ΑΕΠ!
...και μετά ξύπνησαν. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι οι προβλέψεις είναι στον αέρα. Το πιο χαρακτηριστικό είναι πως υποτίθεται ότι η Ελλάδα το 2013 θα έχει ρυθμό μεγέθυνσης 2.1% υψηλότερο από το μέσο όρο της Ευρωζώνης που θα μείνει στο 2%!

Οπότε ας προετοιμαζόμαστε για το μνημόνιο 3 και για ακόμα καλύτερες μέρες.