UNDER CONSTRUCTION

paragarepublic@gmail.com

Tuesday 13 September 2011

Κωλοτούμπα ο χοντρός!


Ο άνθρωπος είναι απίθανος. Μόλις δέκα μέρες μετά την αποχώρηση της τρόικας και αφού έφαγε κράξιμο κι από τον τελευταίο ευρωπαίο κλητήρα, ο Βενιζέλος αποφάσισε να πάρει τα νέα μέτρα που λέγαμε…

Οι δηλώσεις του στη Θεσσαλονίκη ήταν πραγματική απόλαυση! Αφού κατηγόρησε «επιμέρους ευρωπαϊκές χώρες» ως υπαίτιους της επιδείνωσης του κλίματος, χαρακτήρισε το πρόβλημα ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό, υπολόγισε τους στόχους του μεσοπρόθεσμου σε ευρώ και όχι σαν ποσοστό του ΑΕΠ (!) και εκτίμησε ότι μέχρι τα μέσα του 2012 θα έχουμε μηδενίσει το πρωτογενές έλλειμμα, άρα δε θα χρειαζόμαστε δανεικά, προχώρησε στο διαταύτα:

Έκτακτος φόρος ανά τετραγωνικό ακίνητης περιουσίας. Αυτό κι αν είναι στροφή! Πρόκειται για ένα φόρο που είναι αφενός προοδευτικός, εφόσον αυξάνεται ανάλογα με το ύψος της περιουσίας, αλλά το κυριότερο, ιδιαίτερα αποτελεσματικός, εφόσον ελαχιστοποιεί τις στρεβλώσεις. Για να εξηγήσουμε το τελευταίο, όταν αυξάνεται ένας φόρος, ας πούμε στην κατανάλωση ενός αγαθού, υπάρχει ο κίνδυνος να μειωθούν τα τελικά φορολογικά έσοδα αφού, λόγω της αύξησης της τιμής, οι καταναλωτές θα ξοδεύουν λιγότερα και συνεπώς θα πληρώνουν λιγότερους φόρους. Αυτό το αποτέλεσμα εξαρτάται από το βαθμό που μπορεί να μεταβάλει κάποιος την οικονομική του συμπεριφορά ανάλογα με τη φορολογία, δηλαδή την ελαστικότητα. Στην περίπτωση λ.χ. του ΦΠΑ στα εστιατόρια αυτό είναι εύκολο, αρκεί να περιορίσει κανείς τις εξόδους για φαγητό. Στην περίπτωση όμως της ιδιοκτησίας ακινήτων αυτό είναι αρκετά δύσκολο. Δεν μπορεί κανείς να μεταβάλλει από τη μια στιγμή στην άλλη τα τετραγωνικά ιδιοκτησίας του, συνεπώς θα αναγκαστεί να πληρώσει τον αυξημένο φόρο με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης. Με άλλα λόγια, η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας έχει εγγυημένα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Ακόμα περισσότερο αφού η είσπραξη θα γίνεται μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, χωρίς τη μεσολάβηση της εφορίας.

Για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα, ανακοίνωσε επίσης ότι θα περικοπεί ένας μηνιαίος μισθός από όλους τους αιρετούς και διορισμένους κρατικούς παράγοντες, υπουργούς, βουλευτές, περιφερειάρχες, κλπ. Ένα εξόχως λαϊκίστικο μέτρο που σίγουρα θα χαϊδέψει τα αυτιά του απελπισμένου κοσμάκη. Και φυσικά οι εφοπλιστές που θα κληθούν να συζητήσουν πως θα συνεισφέρουν (sic).

Πραγματικά ο χοντρός συνεχίζει απτόητος το δούλεμα. Μπορεί επί της ουσίας να μην έχει αλλάξει τίποτα στην οικονομική πολιτική, αλλά σίγουρα είναι αισθητή η διαφοροποίηση στην πολιτική διαχείριση του πράγματος. Να δούμε μέχρι πότε…

Friday 2 September 2011

Το Φθινόπωρο μπήκε απότομα


Ο ΦΠΑ στο 23%, τα σχολεία χωρίς βιβλία, τα πανεπιστήμια κλειστά, οι φοιτητές στους δρόμους κι οι αγανακτισμένοι με το όπλο παρά πόδα. Εν τω μεταξύ, το χρηματιστήριο βρίσκεται σε κατάσταση κραχ και δυο προβληματικές τράπεζες συγχωνεύτηκαν με έναν εμίρη που δεν έχει βάλει φράγκο. Μέσα σε όλα αυτά,  το γραφείο προϋπολογισμού της βουλής βγάζει έκθεση που χαρακτηρίζει το χρέος ανεξέλεγκτο ενώ η τρόικα φεύγει νυχτιάτικα από το γραφείο του Βενιζέλου μετά την άρνησή του να πάρει νέα μέτρα 2,5 δις όπως του ζήτησαν. Φυσικά ο Βενιζέλος κάνει το παιχνίδι του. 

Μήπως όμως και οι τροϊκανοί έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι ανεξάρτητα από την ανικανότητα της κυβέρνησης, το σχέδιο της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής δε βγαίνει με τίποτα; Έχω την (αισιόδοξη) αίσθηση ότι η σοβαρή καλοκαιρινή κλιμάκωση της κρίσης με τις πιέσεις σε Ισπανία-Ιταλία, την απαξίωση των κρατικών χρεών παγκοσμίως και κατά συνέπεια το στρίμωγμα των τραπεζών και πάνω απ’ όλα η συνέχιση της ύφεσης, έχουν κάνει τους ευρωπαίους να αντιληφθούν λίγο καλύτερα την κρισιμότητα της κατάστασης.

Μέσα σε αυτό το χάλι υπάρχει ένα θετικό. Όσο βαθαίνει η κρίση αυξάνεται και η πιθανότητα να αντιληφθούν τη σοβαρότητά της. Όσο οι παραδοσιακές συνταγές δε λύνουν το πρόβλημα κάποια στιγμή θα πρέπει να κινηθούν προς μια «συνολική ευρωπαϊκή λύση». Πλέον η κριτική απέναντι στην Ευρωπαϊκή διαχείριση είναι καταπέλτης. Μια στροφή πολιτικής είναι απόλυτα εφικτή θεωρητικά και λέγεται πληθωρισμός δηλαδή μια τεχνητή μείωση της πραγματικής αξίας του χρέους. Βέβαια αυτό έχει κόστος, κυρίως για όσους έχουν χρήμα στα χέρια τους και δυστυχώς, αυτοί κυβερνάνε…