Μια χρονιά που θα θυμόμαστε, ή καλύτερα θα προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε: το μεσοπρόθεσμο, το χαράτσι της ΔΕΗ, τη μείωση του αφορολόγητου, τις έκτακτες φορολογίες, την ανεργία, τις μειώσεις των μισθών. Μια χρονιά που όλοι νιώσαμε στο πετσί μας τη φτώχεια, μια χρονιά που, όπως θύμισε ένας φίλος τα λόγια του Ρίτσου, «Ποιος ο πλούτος των άστρων όταν λείπει το ψωμί απ' το τραπέζι».
Κι όλα αυτά γιατί; Για να κλείσουμε το 2011 με ένα έλλειμμα ίδιο με του 2010, γύρω στο 10% του ΑΕΠ. Μια τρύπα στο νερό. Αλήθεια, τι άλλο περιμένουν για να καταλάβουν την αποτυχία της πολιτικής τους;
Όμως δεν τους νοιάζει. Το ζήτημα είναι πάντα η εξουσία, όχι η αποτελεσματικότητα. Κάνουν αυτό που τους λένε. Στην πραγματικότητα έχουν χάσει τη μπάλα. Όλα τα πολιτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, αντιλαμβάνονται πως τέλειωσαν αυτά που ξέρανε. Το πολιτικό σύστημα έχει κάνει άλματα: Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον κόμμα εξουσίας, η ΝΔ έχει ζαλιστεί από τις κωλοτούμπες, κι η Αριστερά έχει αποκτήσει δυνατότητες που δυστυχώς αντιλαμβάνεται μόνο ο Καρατζαφέρης (θυμάστε την Κούβα της Μεσογείου;). Κι από την άλλη, ο Βορίδης πλασάρεται σαν ο νέος ηγέτης της λαϊκής δεξιάς, ο Κουβέλης λανσάρεται σαν ο νέος πόλος της κεντροαριστεράς ενώ η Ντορούλα δεν ξεκολλάει από το 2.5%.
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, τη διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει αναλάβει απλά η τρόικα αλλά η μία από τις συνιστώσες της και μάλιστα η πιο σκληρή: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω του πρώην αντιπροέδρου της και νυν πρωθυπουργού μας. Με άλλα λόγια, εκείνοι που ήταν εξαρχής οι πλέον κάθετοι ενάντια στο κούρεμα του Ελληνικού χρέους ανέλαβαν να διαπραγματευτούν τη συμφωνία για το κούρεμα.
Λένε πως η κυβέρνηση θα παραμείνει μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις. Κι αν δεν ολοκληρωθούν ποτέ τι θα γίνει; Θα κυβερνάει ο Παπαδήμος για πάντα; Μη γελάτε, δεν είναι αστείο…
Καλή χρονιά, και μη χειρότερα!
