
Μήπως όμως και οι τροϊκανοί έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι ανεξάρτητα από την ανικανότητα της κυβέρνησης, το σχέδιο της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής δε βγαίνει με τίποτα; Έχω την (αισιόδοξη) αίσθηση ότι η σοβαρή καλοκαιρινή κλιμάκωση της κρίσης με τις πιέσεις σε Ισπανία-Ιταλία, την απαξίωση των κρατικών χρεών παγκοσμίως και κατά συνέπεια το στρίμωγμα των τραπεζών και πάνω απ’ όλα η συνέχιση της ύφεσης, έχουν κάνει τους ευρωπαίους να αντιληφθούν λίγο καλύτερα την κρισιμότητα της κατάστασης.
Μέσα σε αυτό το χάλι υπάρχει ένα θετικό. Όσο βαθαίνει η κρίση αυξάνεται και η πιθανότητα να αντιληφθούν τη σοβαρότητά της. Όσο οι παραδοσιακές συνταγές δε λύνουν το πρόβλημα κάποια στιγμή θα πρέπει να κινηθούν προς μια «συνολική ευρωπαϊκή λύση». Πλέον η κριτική απέναντι στην Ευρωπαϊκή διαχείριση είναι καταπέλτης. Μια στροφή πολιτικής είναι απόλυτα εφικτή θεωρητικά και λέγεται πληθωρισμός δηλαδή μια τεχνητή μείωση της πραγματικής αξίας του χρέους. Βέβαια αυτό έχει κόστος, κυρίως για όσους έχουν χρήμα στα χέρια τους και δυστυχώς, αυτοί κυβερνάνε…
1 comment:
Είτε με πληθωρισμό είτε με ξεπληθωρισμό, δεν νομίζω ότι η Ελλάδα σώνεται.
Ο μόνος τρόπος για να σωθεί η Ελλάδα είναι ή ριζική μείωση του χρέους με χρεωκοπία ή άναπτυξη με 10% ώστε αυτό να μειωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Κανένα απ' τα δύο δε μου φαίνεται πιθανό.
Φυσικά, μπορούμε πάντα να σκεφτούμε πιο...δημιουργικές λύσεις!
Post a Comment