Η «συνολική λύση»

Αυτό που προάγεται ως συνολική λύση του ευρωπαϊκού χρέους, ή σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, ή όπως αλλιώς το ονομάζει κανείς δεν είναι παρά μια διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών σε βάρος των επιμέρους χωρών, για την ακρίβεια σε βάρος του εργαζόμενου πληθυσμού αυτών των χωρών αφού μέχρι τώρα εκείνοι έχουν υποστεί όλες τις συνέπειες.

Για να διευκρινίσουμε, η πρόσφατη πτώση στα spread των ελληνικών ομολόγων δεν οφείλεται στις θετικές προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας αλλά στη δηλωμένη πρόθεση της ΕΚΤ να τα αγοράσει μαζικά (δανείζοντας τις χώρες). Η προσδοκία της αυξημένης ζήτησης ανεβάζει την τιμή πράγμα που ισοδυναμεί με μείωση του επιτοκίου. Αυτή είναι μια συνολική λύση για το ευρώ, όχι για την Ελλάδα. Η συνολική τοξική φούσκα του χρέους των PIGS απειλεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Η λύση είναι να φορτώσουν τη φούσκα στις ίδιες της χώρες και να απαλλάξουν τις τράπεζες από το περιττό βάρος.

Το μυστήριο είναι γιατί ανακοίνωσαν αυτή την πρόθεση που θα έχει άμεση συνέπεια η αγορά να πραγματοποιηθεί σε υψηλότερες τιμές. Κανένας σοβαρός αγοραστής δεν αυξάνει την τιμή αυτού που θα αγοράσει. Φυσικά δεν πρόκειται καθόλου για μυστήριο αφού δεν έχουν πρόθεση να προκαλέσουν ζημιές στις τράπεζες. Πρακτικά αρχίζει η διαπραγμάτευση του haircut από το 25% που ήταν περίπου. Δηλαδή συνολική αναδιάρθρωση του χρέους της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Αυτή είναι μια συνολική λύση για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, όχι για την Ελλάδα. Η χώρα – κι εμείς μαζί της –  είναι καταδικασμένη να υποστεί μια ύφεση μακράς διάρκειας που θα ξεπεράσει τη δεκαετία. Πρακτικά θα δοκιμαστεί η χωρίς ιστορικό προηγούμενο προσαρμογή μιας χώρας σε κρίση εξωτερικού χρέους με σκληρό νόμισμα.

Με άλλα λόγια δεν υπάρχει καμιά πρόθεση δημοσιονομικής χαλάρωσης, το αντίθετο μάλιστα. Προβλέπεται νέο κύμα περικοπών στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των προσλήψεων εφόσον έχει επιλεγεί αυτή η λύση αντί των απολύσεων (που πάντα υπάρχει στο τραπέζι).

Και η πίεση στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζεται: μετά από τέσσερις νόμους ευελιξίας στα εργασιακά μέσα σε λιγότερο από έτος (εκ περιτροπής εργασία, μείωση προειδοποίησης απόλυσης, κατάργηση αποζημίωσης στο πρώτο έτος εργασίας, επιχειρησιακές συμβάσεις), πάγωμα του εθνικού κατώτατου μισθού (και των περισσότερων κλαδικών) στο Μάιο του 2009 και την ανεργία να κλείνει στο 13.5% τον Οκτώβριο του 2010 από 9.8 το 2009 και 7.4 το 2008 η γραμμή που διαφαίνεται είναι περαιτέρω ενίσχυση της ευελιξίας κι όποιος αντέξει. Τριάντα χρόνια νύχτα που λέει κι ο Τζιμάκος…